Dagarnir eru langir manni ekkert gerandi

húhaa! Er bloggið dautt? Þrjúhundruð orða ritgerð um dauða bloggsins! Nei, ekki í dag, í dag er ég búin að stúta allt allt allt of miklu kaffi og kæfa rökhugsunina mína algerlega. Það eina sem ég hef löngun til að gera er að baka kanilsnúða. Já, og fá hlutverk í herranótt. Kannski baka kanilsnúða og taka þá með í Herranótt, þar sem ég mun hafa fengið hlutverk (fut II, seisei)

Án alls kaffiæsings, samt, ég er að farast úr spennu/kvíða/æsingi/tilhlökkun yfir yfirvofandi mánuðum. Að eiga búning, vera sminkaður, vera stressaður, undir pressu, þreyttur með öllum hinum og kominn með sveitt ógeð á pizzum, og detta svo rækilega í það í frumsýningarferð sem er útrás fyrir tryllt spennufall, er bara eitthvað sem ég lifi fyrir. Það er tilhlökkunin. Kvíðinn snýst að sjálfsögðu að mestu leyti um það að fá kannski ekki bitastætt hlutverk.. Spennan er svo sú hverjir verða í leikhópnum í ár og vonandi líkar þeim við mig.

Mig dreymdi einmitt í nótt að ég hefði eignast barn og því líkaði illa við mig, það öskraði þegar ég kom nálægt því og vildi bara vera hjá einhverjum öðrum. Það endaði á því að fæðingarlæknirinn tók það og ól það upp og ég dó innra með mér. Mig dreymir alltaf svo svæsna sáludrauma þessa dagana. Það er væntanlega óhjákvæmileg afleiðing þess að vera svona vör um sjálfa mig og uggandi um stöðu mína þessa dagana. Einn hópurinn í herranótt hefur þegar lokið námskeiðinu, síðasti dagur námskeiðs er á morgun. Svo er manni kastað út í djúpu laugina, við lesum leikritið og svo bíð ég milli vonar og ótta og tékka á herranætur-ímeilinu í hverjum 5 mín. frímínútum.

Fínt að fá Sólbjart til að hrista aðeins upp í þessu! Ég er sumsé að keppa í Sólbjarti (innanskólaræðukeppni MR) með Sigrúnu, Sigurlaugu og Guðrúnu Sóleyju (vó, beygingarmynd!) á fimmtudaginn næstkomandi (17. nóv.) klukkan 15:00 og ÞÚ átt að koma og vera með læti (á réttum stöðum að sjálfsögðu). Umræðuefni verður ákveðið á morgun. Massíft