Undanfarna viku hef ég af og til gist heima hjá Dagnýju. Í hvert einasta skipti hefur Einar vaknað um fjögurleytið og öskrað sig hásan í svona hálftíma yfir einhverri algerri steik sem hann er að dreyma, áður en Dagný nær að róa hann og fá hann aftur til að sofna. Hátindinum var náð í gærnótt þegar hann hljóp trylltur fram á gang vegna þess að dúkkan hans var ekki í sokkum og hann var viss um að sokkarnir væru í lyftunni. Ég er svona almennt orðin frekar lunkin í barnasálfræðinni en klukkan fjögur um nótt á ég bara ekki til svar við sokkaleysi Péturs Bambaló. Enda man ég ekki betur en ég hafi bara sest upp, litið í kringum mig og sagt "hann er í ruglinu, Dagný, RUGLINU". Ég á greinilega langt í land með að verða foreldri...